حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ يُوسُفَ ، قَالَ : أَخْبَرَنَا مَالِكُ بْنُ أَنَسٍ ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ ، عَنْ سَالِمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ ، عَنْ أَبِيهِ ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَرَّ عَلَى رَجُلٍ مِنَ الْأَنْصَارِ وَهُوَ يَعِظُ أَخَاهُ فِي الْحَيَاءِ ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ :
” دَعْهُ فَإِنَّ الْحَيَاءَ مِنَ الْإِيمَانِ “ .
ความว่า :
อับดุลลอฮฺ อิบนุยูซุฟ ได้บอกแก่เราว่า มาลิก อิบนุอะนัซ ได้เล่าแก่เราว่า อิบนุชิหาบได้รายงานจาก ซาลิม อิบนุอับดุลลอฮฺ จากบิดาของเขา ว่า ท่านเราะซูลุลลอฮฺ(ศ็อลฯ) ได้เดินผ่านชายชาวอันศอรฺคนหนึ่งกำลังตักเตือนเพื่อนของเขาในเรื่องละอาย ท่านเราะซูลุลลอฮฺ(ศ็อลฯ) ได้กล่าวว่า
“ปล่อยเขาเถอะ แท้จริงความละอายนั้นเป็นส่วนหนึ่งของการศรัทธา(อิมาน)”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น