เศาะหีหุลบุคอรีย์(1903) : 8. ผู้ที่ไม่ละทิ้งการพูดเท็จและปฏิบัติในเดือนรอมฎอน

 

بَاب مَنْ لَمْ يَدَعْ قَوْلَ الزُّورِ وَالْعَمَلَ بِهِ فِي الصَّوْمِ

เรื่อง ผู้ใดที่ไม่ละทิ้งการพูดเท็จและปฏิบัติอยู่ในเดือนรอมฎอน

1903 حَدَّثَنَا آدَمُ بْنُ أَبِي إِيَاسٍ حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِي ذِئْبٍ حَدَّثَنَا سَعِيدٌ الْمَقْبُرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَنْ لَمْ يَدَعْ قَوْلَ الزُّورِ وَالْعَمَلَ بِهِ فَلَيْسَ لِلَّهِ حَاجَةٌ فِي أَنْ يَدَعَ طَعَامَهُ وَشَرَابَهُ

1903 : 

อาดัม อิบนุ อะบู อิยาซ ได้บอกแก่เราว่า อิบนุ อะบู ซิอฺบิน ได้บอกแก่เราว่า ซะอีด อัลมักบะรีย์ ได้บอกแก่เราวา บิดาของเขาได้รายงานว่า อะบูฮุร็อยเราะฮฺ -เราะฎิยัลลอฮฺอันฮุ- ได้รายงานว่า 

ท่านเราะซูลุลลอฮฺ(ศ็อล)  ได้กล่าวว่า  

“ผู้ใดที่ไม่ละทิ้งการพูดเท็จและยังปฏิบัติอยู่อีก(ในขณะที่ถือศีลอด) ดังนั้น ไม่ใช่ความจำเป็นเลยสำหรับ อัลลอฮฺ ที่เขาผู้นั้นต้องละทิ้งอาหารการดื่มกินของเขา”